Sunday, June 5, 2016

Αρρώστιες


Πρέπει να ήμουν και πολύ ζηλιάρα.
Θυμάμαι την ουλή που είχαν στο μπράτσο τους τά άλλα μεγαλύτερα παιδιά. Ουλή από εμβολιασμό.
Ενώ εγώ τίποτα. Κοίταζα το λείο δέρμα στα μπράτσα μου και ήθελα να τα κρύψω.

Τι μπορεί να κάνει το παιδί ευτυχισμένο; Κάτι που δεν μπορούν να φανταστούν οι μεγάλοι: Η αρρώστια!
Ανεμοβλογιά, ιλαρά, μαγουλάδες, οι καλύτερές μου στιγμές!

Όλη η προσοχή των μεγάλων ήταν στραμμένη επάνω μου. Δεν έπρεπε να κάνω καμιά δουλειά. Ούτε να με μαλώνουν σαν παιδί. Αντίθετα μάλιστα. Επρεπε να με προσέχουν. Δεν πειράζει που δεν έπαιζα έξω στον ήλιο με τα άλλα παιδιά. Δεν πειράζει που ήμουν αναγκασμένη να πίνω φάρμακα που δεν τα ήθελα.

No comments:

Post a Comment